W latach 20. XX wieku wschodzący węgierski artysta László Moholy-Nagy uczył w rewolucyjnej niemieckiej szkole Bauhaus w Weimarze, obok takich postaci, jak Paul Klee, Josef Albers, Anni Albers, Gunta Stolzl, Wassilij Kandinski czy Marcel Breuer. Będąc pionierem w tej grupie, Moholy stał się wizjonerem, a podejście, które wypracował podczas nauczania, stało się etosem jego pracy – szkolił artystów, aby żyli „szczęśliwsi w nowoczesności”.
Gdy naziści przejęli Niemcy, wielu wysiedlonych mistrzów Bauhausu znalazło schronienie w Stanach Zjednoczonych. W 1937 roku Moholy-Nagy przyjechał wraz z drugą żona i dwiema córkami do Chicago, aby założyć Nowy Bauhaus. Początkowo szkoła nie odnosiła sukcesów, ale z czasem jej pionierskie interdyscyplinarne podejście do sztuki i designu na trwale zmieniło projektowanie, fotografię i edukację artystyczną w USA i nie tylko.
Nowy Bauhaus wyprzedzał swoje czasy, a Moholy-Nagy wzywał studentów do stworzenia systemowego projektu skoncentrowanego na człowieku, wykorzystującego możliwości technologiczne. Film portretuje życie i dziedzictwo innowacyjnego artysty i pedagoga, którego podejście do integracji technologii z projektowaniem wciąż rozbrzmiewa w dzisiejszym świecie sztuki i inspiruje. Dzięki szczerym wywiadom z jego córką, poznajemy przełomowe koncepcje i podejście do pracy wizjonerskiego twórcy.